Rozdział XXX

     Byłam w szoku. Bartek totalnie mnie zaskoczył. Nie miałam pojęcia co powiedzieć, a on cały czas klęczał i czekał na odpowiedź. Kiwnęłam lekko głową.

-Tak. Tak, tak, tak!- rzuciłam mu się na szyję.

-Ufff- wypuścił powietrze- Ale mnie przetrzymałaś.

Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się. Włożył mi pierścionek na palec i pocałował. Wstaliśmy z podłogi. Usiadł na krześle, a ja mu na kolanach.

-Chciałbym, żeby mój powrót do Polski zaczął się od ślubu- uśmiechnął się.

-Ale to strasznie szybko musielibyśmy wszystko zorganizować.

-Nie zależy mi na hucznym weselu. Wystarczy mi, że ty będziesz panną młodą- uśmiechnął się i pocałował mnie.

Jakiś czas później:

      Wróciliśmy już z Bartkiem do Polski, a nasz ślub miał odbyć się za tydzień. Miałam już kupioną suknię ślubną i wszystkie dodatki. Sala była zamówiona. Kurek dopiął wszystko na ostatni guzik. Siedziałam w domu i zajmowałam się Wiereniką, gdy usłyszałam dzwonek do drzwi. Szybko poszłam otworzyć.

-Niespodzianka!

Za drzwiami stała Tatiana z Aleksem. Uśmiechnęłam się i przytuliłam ich.

-Jejku, ale mnie zaskoczyliście- przytuliłam przyjaciółkę, a potem przyjaciela.

-Udało nam się wcześniej przyjechać.

-Wchodźcie.

Usiedliśmy w salonie. Opowiedziałam im o wszystkich przygotowaniach, o Bartku i o tym jak nam się układa.

-Cały czas ja mówię. Co tam u was?- spytałam.

-Dużo się zmieniło odkąd zniknęłaś z Ukrainy- powiedział Aleks.

Wiedziałam co ma na myśli. Uciekłam, chociaż byłam z nim zaręczona. Miałam nadzieję, że nie ma mi tego za złe.

-I teraz jesteśmy z Tatianą razem- uśmiechnął się.

-Żartujecie?- odwzajemniłam uśmiech- To świetnie!

Wyściskałam ich. Rozmawialiśmy jeszcze długo. Wtedy usłyszałam otwieranie drzwi. Po chwili do pokoju wszedł mój narzeczony.

-Cześć kochanie- pocałował mnie.

-Bartek to jest Tatiana i Aleks. Moi przyjaciele z Ukrainy.

-Miło mi- uśmiechnął się- Zgaduje też, że będzie twoją świadkową?

-No pewnie.

-Serio?- spytała Seheń.

-Jasne. Myślałaś, że kogo wybiorę? Tylko ciebie mogłabym wziąć.

Grzesiek:

        Chodziłem po mieszkaniu i nie mogłem sobie znaleźć miejsca. Wiedziałem, że nic już nie zmienię i w sumie chyba nie chciałem, ale … No właśnie ale była Daria, która denerwowała mnie na każdym kroku. Po prostu miałem jej dość. W końcu wróciła do domu. Podeszła do mnie i próbowała pocałować.

-Grzesiek co się z tobą dzieje?- spytała zła.

-Ze mną? To ty ciągle marudzisz i mnie denerwujesz, a teraz masz jeszcze pretensje?

-Ja cię denerwuje? Ciekawe czym?

-Chodzisz po sklepach, ciągasz mnie za sobą i żadna sukienka ci się nie podoba. To może jeszcze jakoś bym zniósł, ale gdy wracamy i trujesz mi, że się tobą nie przejmuję i, że ci nie pomagam to mam już dość.

-Nie wiesz jak ciężko znaleźć idealną sukienkę na ślub!

-Marina szybciej sobie suknie ślubną znalazła!

-I co z tego? Pewnie nie ma gustu.

-Wiesz co? Coraz częściej myślę, że my do siebie w ogóle nie pasujemy- powiedziałem w końcu.

-Co?- widziałem, że się przeraziła- Kochanie- powiedziała słodko- Obiecuję, że jutro kupię sukienkę- zbliżyła się- Ale nie mów tak.

-Nie. To koniec Daria. My do siebie nie pasujemy. Masz tydzień na to, żeby się stąd wyprowadzić.

-To przez nią prawda? Przez tą sukę? Nie rozumiem czemu chcesz wszystko zniszczyć, przecież ona wychodzi za mąż! Nie będziesz z nią!

-Wiem o tym. Ja po prostu cię nie kocham i … chyba za późno to zrozumiałem.

-Drań- wymierzyła mi siarczysty policzek- Nienawidzę cię!- krzyknęła, wyszła i trzasnęła drzwiami.

Westchnąłem tylko. Przebrałem się i poszedłem pobiegać. W parku nie zwracałem uwagi na inne osoby. Po prostu musiałem odreagować. Nagle zderzyłem się z kimś. Mi się udało ustać, a osoba, którą potrąciłem wylądowała na chodniku.

-Nie ma pan oczu?!- usłyszałem.

-Przepraszam- od razu pomogłem wstać kobiecie.

Spojrzałem na nią i uśmiechnąłem się. Dziewczyna patrzyła na mnie jak na wariata.

-Grzesiek- podałem jej rękę.

-Kinga- uścisnęła ją

-Może w ramach przeprosin przyjmie pani zaproszenie na kawę?- spytałem.

Nieubłaganie zbliżamy się do końca. Został tylko epilog. Mam nadzieję, że wam się podoba :) Komentujcie ;)