Rozdział XXVIII

         Stałam przed lotniskiem i czekałam na Piotrka. Miał być wcześniej, ale napisał mi SMS-a, że stoi w korku i się spóźni. Westchnęłam tylko. Nie chciałam spotkać Grześka choć wiedziałam, że będzie na rozprawie. Wtedy podjechał Nowakowski.

-Cześć Marina- pocałował mnie w policzek i wziął moją torbę.

-Cześć Pit.

Włożył walizkę do bagażnika i otworzył mi drzwi. Uśmiechnęłam się do niego i wsiadłam, a środkowy zajął miejsce kierowcy.

-Jak się czujesz?- spytał.

-Trochę się denerwuje. Boję się, że sąd go uniewinni.

-Jest dużo dowodów. Nie masz szans, żeby go uniewinnili.

-Mam taką nadzieję.

-Spokojnie. Dostanie wysoki wyrok- uśmiechnął się do mnie przyjacielsko.

Dojechaliśmy do mieszkania. Zaniósł mi torbę do pokoju gościnnego, a ja rozpakowałam się i poszłam do salonu.

-A jak między tobą i Bartkiem?

-A dobrze- uśmiechnęłam się- Został sam z Wiereniką i trochę się martwię.

-No nic dziwnego. Zostawiać go samego z dzieckiem. Trzeba mieć odwagę.

-Pit.

-Dobra, dobra żartuję. Na pewno dobrze się nią zajmie.

Zadzwonił dzwonek. Środkowy wstał i poszedł otworzyć. Po chwili do mieszkania wleciał wielki huragan.

-Marina- Igła podszedł do mnie i przytulił- Jak mogłaś tak nas zostawić- zrobił smutne oczy- Dla wroga!

-Oj Krzysiu nie przesadzaj.

-A gdzie masz małą?- do pokoju wszedł Alek.

-Została we Włoszech z Bartkiem.

-Myślałem, że ją nam przywieziesz- naburmuszył się libero.

-Tak i po sądach będę ją wozić?

-No w sumie racja.

Chłopaki zaczęli rozkręcać imprezę. Był Ignaczak, Achrem, Drzyzga, Konarski, Schops , Penczev i Tichacek. Siedziałam koło Pita i Alka. Rozmawialiśmy o sezonie ligowym.

-Nasz nowy fizjoterapeuta nie jest tak fajny jak ty- narzekał przyjmujący.

-Dacie radę, przyzwyczaicie się szybko.

-Nie mamy innego wyjścia. Chyba, że …

-Chyba, że co?- spytałam.

-Chyba, że wrócisz do Rzeszowa.

-O nie. Zostaję we Włoszech- od razu powiedziałam.

-Warto było spróbować- wzruszył ramionami.

Grzesiek:

          Siedziałem w domu z Darią, ale myślami byłem przy Marinie. Chciałem iść na imprezę do Pita, ale Jankowska postawiła warunek, że mam ją zabrać, więc zrezygnowałem. Siedziałem na kanapie, a ona trzymała mi głowę na kolanach. Gdy włączyłem powtórkę meczu od razu zaczęła narzekać.

-Nie wystarczy ci jeden raz? Musisz zobaczyć to drugi?

-Muszę- odpowiedziałem tylko szorstko.

-Przestań mnie tak traktować- podniosła się.

-Niby jak?

-Tak, jakby to przeze mnie rozpadł się twój związek z tamtą dziewczyną.

-A nie jest tak? To ty mnie pocałowałaś, a ona pomyślała, że ją zdradzam i mnie zostawiła.

-Nie walczyłeś o nią!

-Bo miała pocieszyciela.

-Dlaczego ze mną jesteś skoro nadal myślisz o niej? Dlaczego zaproponowałeś mi, żebym się do ciebie wprowadziła, skoro wolałbyś tu ją?

-Tu chodzi też o moje dziecko.

-Ono mi nie przeszkadza. Nie zabroniłam ci się z nim widywać.

-Ty nie, ale Marina tak. Nie będę przecież do Włoch latał cały czas.

-Walcz o prawa do opieki nad nim.

-Nią i żaden sąd mi ich nie przyzna. Zawsze są po stronie matki, bo ona jest najbardziej potrzebna dziecku.

-Co prawda to prawda, ale przyjechała teraz. Może wzięła małą ze sobą.

-Nie wzięła- spuściłem głowę.

-Nie wiem co mam ci poradzić. Tu chyba nie ma dobrego wyjścia.

-Nawet na pewno nie ma.

-Kochanie. Nie myśl już o tym. Pomyśl o nas, o naszej przyszłości. Będziemy mieć własne dzieci i zapomnisz o tamtym.

-Żartujesz chyba? Mam zapomnieć o swojej córce?- wkurzyłem się.

-Nie bierz tego do siebie. Tak będzie lepiej.

-Dla kogo?

-Dla ciebie, dla mnie, dla nas.

-Dla mnie na pewno nie- wstałem i poszedłem do sypialni. 

No i jest kolejny. Mam nadzieję, że się podoba, bo nie mam ostatnio weny komentujcie :)